Ivar Aasen og minoritetanes stolthet!

Før i tida mislikte elevane på dei norske ungdomsskulane og vidaregåande skulane nynorsk, i motsetning til dagens elevar. Når høyrde du ikkje sist ein elev som jubla for å få nynorsk leksar av den irriterande, illeluktande og mangel på språkkunnskaps, nynorsk læraren sin? Verda har blitt eit betre sted å leve med nynorsken i det norske pensumet! Kor mange gangar har ikkje DU jubla for Noregs tradisjonelle og fantastiske nynorsk?

Vi har alle vore der. Fyrste, nynorsk tentamen i tiande klasse, med både skrivesperre, gnagsår i ræva frå harde stolar og undrande om det heiter vore, være, vere, verre eller vøri. Eller var det kanskje vart det het? Uansett, vi kjenner oss alle igjen, og alle har vel før eller sidan spurt seg sjølv før om kvifor i helveta vi skal læra dette idiotiske språket, som verken noen ønskjer, liker eller kan fordra? Svaret frå regjeringa er at om vi jobbar i staten, og får eit brev på nynorsk skal vi kunne svare på nynorsk også. Men da er spørsmålet mitt, men viss vi kvitter oss med nynorsken, trenger vel ikkje nokon å skrive noko brev på nynorsk heller da? Eg trur ikkje statsadvokaten eller en anna velutdanna fyr ber på knarne sine for Jens Stoltenberg om å få lov til å skrive eit nynorsk brev, eller kva trur du?

Så her sit eg. Sittande og skrivar nynorsk med gnagsår i ræva og undrande om kvifor i helveta eg skal skrive på nynorsk, når eg både snakkar bokmål sjølv, og knapt har møtt ein person som er nynorsk talande. Kvifor ikkje heller lære svensk? Det virke som eit mye meir morsamt og interessant språk å kunne, pluss at eg treffer på svenskar oftare enn nynorsk talande menneskjer, ur befolkning, norsk minoritet eller rett og slett Ivar Aasen fans. Hadde det ikkje vore for nynorsken, hadde eg vore ferdig nå, og runda av den A4 sida vi er pliktig til å gjere.

Som nynorsk elev er det vel kanskje ein av mine plikter å delta i alle gruppene på facebook og på alle mislykka demonstrasjonar i gatene for å bli kvitt denne byrden. Men likevel så sit det sikkert noen gamla gubbar i ein hytte langt oppe på finnmarksvidda og nyter det norske pensumet, så lenge det varer? Og kanskje vi skal la disse gubbane få kose seg, og rett og slett godta at nynorsk er og kommer til å vere (?) i det norske pensumet?

Blogges, Selma!